Ooohh...Nakaraos Din!

 Masyado akong nalungkot nang balitaan ako ng isang kaibigan na darating daw ang bagyong Florita. Sa totoo lang, kahit hindi ko nadama ang bagyo nung araw na iyon ay hindi na din ako tumuloy sa Puerta  Puerto Galera.  Baka kasi 'pag tumuloy pa ay maging pagkain lang ng mga isda sa dagat. Ang swerte naman ng mga fishes kung nagkataon syet! 

Bagot much! Pero tamang-tama, nagpatulong ang isang kaibigan na humanap ng isang magandang uri ng selepono. May say daw kasi ako 'pag gizmos na ang pinag-uusapan. Actually, isa lang akong kiti-kiti na nagkukunwaring techie kuno. Ah, bahala na, kahit ano na basta makapili lang ng cellphone na pinipindot  ang screen. 'Yun naman ang IN ngayon eh tsaka may budget naman siya kaya ok lang. MOA ang napiling destinasyon. Dahil lumuwas na din  ang mga tagabundok sa Maynila, napagkasunduang gumala na din sa ibang dako ng siyudad. Ok Payn! Hindi pa ako nakapunta ng Manila Ocean Park at sa Intramuros kaya ako na mismo ang nagpumilit na sumaydtrip doon hehe...

That time tatlo lang kami. Mga chikabebes ang kasama ko. Na-miss daw nila ako kaya gusto nilang makita. If  I know, gusto lang nilang magkaroon ng chaperon, alalay, taga-bitbit and the likes. LOL. Meeting place namin ay sa MWAH (ganun kasi ang pagkakabigkas ng kundoktor sa MOA nung sumakay ako ng jeep.LOL ).

Napaaga ang dating namin sa nasabing lugar. Dahil kakababa lang sa kapatagan, excited na excited ang mga taga-bundok na magpictorial. Pantanggal bagot na din habang hinihintay ang isa pang kasama.

Latest endorser ng MOA. LOL.

Medyo late ang dating ng isang kasama kaya sa MOA na lang din kami naglunch. Pagkatapos kumain ay dumerecho na agad sa Ocean Park. Nawala ang excitement ko nang tumambad sa aking balintataw ang lugar kung saan naganap ang hostage drama nung nagdaang linggo. Hindi ko naman kasi alam na magkalapit lang pala ang Ocean Park sa Quirino Grandstand na iyon. Kakaiba ang aura ng lugar. Makulimlim, malungkot at mabigat sa pakiramdam. Amoy kandilang sunog. Hindi ko lubos maisip kung bakit nagawa pa ng kababayan natin na magpictorial doon at gawing background ang bus during the crisis. Ang lalaki ng mga ngisi nila. Hindi ko malasahan ang kanilang trip. Napaka insensitive. Parang proud na proud sila na may picture  doon sa ginanapan ng trahedya. Hindi pa nakuntento at ipinoste pa sa FB na nagbigay daan upang makita ito ng mga kaibigang Instik at lalong maghimagsik. Nakakalungkot. 

Gayunpaman, bahagya kong nakalimutan ang lungkot na naramdaman nang sapitin namin ang Manila Ocean Park. Box Office doon. Andaming tao. Lahat ay nagkukumahog na makakuha ng souvenir pictures. Napansin ko lang na maraming CFI (Cannot Follow Instructions) sa lugar na iyon. Sinabi ng STRICTLY NO FLASH CAMERA ay wala pa rin silang pakundangan sa paggamit ng flash ng camera para lang makakuha ng magandang kalidad na larawan. Hays! Ako nga ang nahiya para dun sa isang seksing bebot  na nakipagtalo pa sa isang guard nung sinita siya na bawal gumamit ng flash ng camera. Kesyo nagbayad daw siya ng mahal. Eksena niya haha!

Pagmamay-ari ko 'to. LOL.

Hays! Wala akong magandang nakukuha sa 'pag pagpansin sa lahat ng eksenang nagaganap kaya  inenjoy ko na lang ang mga tanawin sa loob. Nakakamanghang pagmasdan ang mga isdang noon ko lang nakita sa tanang buhay ko. May makulit. May parang tanga lang. At may nakakainis na isda. Nakakapanggigil hehe...

Me and Johjoh Def.

Pupunta na sana kami 'nun sa Intramuros nang biglang bumuhos ang malakas na ulan. Kaya bumalik na lang uli kami sa Ocean Park. Mahaba pa ang oras kaya lumamon na lang muna kami bago tumuloy sa isang WATER SHOW doon  (Sorry nakalimutan ko ang tawag sa show na iyon). Basta ito yung palabas out of water display and all. Dahil overwhelming ang blessings sa amin, bumuhos uli ang malakas na ulan dahilan upang makansela ang show. O di ba ang swerte noh? LOL. Kunsabagay, pwede pa rin naman kami makapanood sa ibang araw, that is kung may oras pa kami. Sayang din naman ang ticket.

Bounce, bounce and away!

 Dahil sa wala ng magawa, sinubukan ko na lang ang magbungee fun. Haha. Ang sarap talagang lumipad. Kung ang mga kasama ko ay umayaw dahil nalulula daw sila, ako naman ay enjoy na enjoy. Nakakawala talaga siya ng Stress-Orena Drilon. At siyet! Hindi ko namalayan na dumarami na pala ang mga tao sa atrium na nagmamasid sa akin, nahiya tuloy ako. May humihiyaw kasi natatakot na sa pinaggagawa ko sa ere. Ang taas taas ko na kasi.

Di  nakuntento at tumambling pa.

Meron namang sumigaw na tumambling daw ako. At nagpauto naman . Natagpuan ko na lang ang sarili  na tumatambling na din hahaha. Yeah, I know ako na si Lito Lapid. LOL. Nagpalakpakan na ang mga palaka. Lalo akong nahiya. Gosh! Pero sulit na sulit naman ang P120 for a three-minute bungee excitement. Ayos!

Magandang exercise pala ang bungee fun. Para lang akong nag-gym. Sumakit ang buo kong katawan. Feeling ko lumabas ang mga pandesal ko sa tiyan at lumaki ang mga maskels ko. Feeling ko lalo akong naging hawt! Feelingero haha! 

Dahil sa pinaggagawa kong kalokohan sa katawan ay nagutom ako at nagyaya ng magdinner. Hindi ko na babanggitin ang restaurant na iyon kasi bukod sa hindi gaanong masarap ang pagkain ay mahal pa ito. Doon lang ako nakakain ng sisig na puro durog na chicharon at wala man lang kalaman laman. Pasintabi po sa may-ari at kamag-anak ng restaurant. Sorry naman.  

To sum it up, nag enjoy naman ako sa araw na iyon. May mga kaunting flaws pero masaya pa rin naman. Nakasama ko ang mga kaibigang matagal tagal ding di nakikita. At yun ang mahalaga sa araw na iyon. Nairaos ko din ang pangangati ng aking kuwan...ng aking mga paa haha (sa paggala)...Pero sana matuloy na ako sa Puerto Galera. Hays!

Life is short. Go lang ng go! Enjoy!

Extra: 

- I can say that God is always good. Last time, muntikan na akong maging biktima ng mugger. Katatapos ko lang magwithdraw 'nun sa  ATM. Didn't notice that someone is eyeing on me. Naglalakad ako nun pauwi na nang bigla kong naramdaman na may sumusunod sa akin. Nagduda ako kaya tumawid ako ng kalsada. Nang makalagpas na siya, ay kitang kita ko kung paano niya itinago uli ang kanyang balisong sa bulsa ng kanyang jacket at nahuli ko pa siyang tumingin uli sa akin. Kung nagkataong naabutan niya ako ay malamang may gripo na ako sa tagiliran at nabawasan na ang cute na blogger dito. LOL. Hays! Praise God for that! Ang dami na talagang masasamang elemento sa mundo. Mag-ingat na lang po tayo. Maging listo sa mga nakapaligid sa atin. Iwasan nating maglakad sa di-mataong lugar.