Sunday, November 3, 2013

Aso by Siakol


"Ako'y may alaga,
asong mataba...
Buntot nya'y mahaba,
makinis ang mukha...
Mahal niya ako, 
mahal ko rin siya...
Paglalambing niya,
aking damang dama...

Ngunit minsan,
'di mo rin akalain...
Ang pangyayari,
ay nagbabago rin..."
 

Oo, kasi nakagat niya ako ng hindi sinasadya sa sobrang harutan namin. Siya ay 2-month old lang na Chow Chow. Hayun diretso ng ospital ang sumunod na eksena para magpaturok agad ng vaccine against rabies. Apat na turok agad ang sumalubong sa akin at apat pa na turukan ang magaganap bago matapos ang buwan na ito. Sighs!Hindi pa naturukan ng anti-rabies ang alaga ko kasi baby pa siya at baka hindi pa kayanin ng katawan niya sabi ng vet. Kaya hihintayin na lang namin na mag 3 months siya.

Pero kahit ganunpaman, mahal ko pa rin si Cody at hindi ko siya kayang saktan. Hindi tulad sa ending ng kanta sa itaas na ginawang pulutan ang alaga. :(







        
#StopCrueltyToAnimals
#BewareOfRabies
#MahalMagpaturokKayaMagingatMakagatNgAso

Monday, September 16, 2013

Still Here

ZZZZZZZZZZ....NGORK!
Hey there! Howdy? Hope everything is well with you guys despite all the crises our country is facing now. I just hope we'll get through it. I know God will not leave us behind. Let's just hope and pray that everything will be alright as we leave them to the power of the will of God. Aja! 

Anyways, I really missed here a lot and I missed you guys! YES. I am not yet dead. I am just hibernating hehe. It's not that I don't have an ample time to write. It's just that I am not inspired to write about anything. Yeah I know it's a poor excuse but for the longest time I was too lazy to share stuffs here that even me could not explain why haha! Forgive me for that. LOL

Seriously, marami na ang nangyari at nagbago sa buhay ko na hindi ko inaasahan. Tama nga 'yung sinabi sa palabas na Forrest Gump na "Life is like a box of chocolate, you'll never know what you'll gonna get". Ganun nga. Life is indeed unpredictable. Uhmmm para lang din awtor ng KALEIDOS...Now you see him, the next time you don't. Ganun nga! LOLZ. Hindi ko nga alam kung may nakakakilala pa sa akin dito hahah! Ciao!

Sabi ni JAG mag-ingat daw kayo lagi! :)

Monday, April 1, 2013

The Mt. Makiling Challenge

 Huwebes Santo ng gabi nang mapagkasunduan ng barkada na akyatin ang Bundok Makiling. Dahil sa may kasama kaming taga doon ay hindi kami hinarang ng mga nagbabantay ng bundok dahil kilala naman siya sa lugar. Yun nga lang hindi na kami pinayagan na tumaas pa lalo't gabing gabi na at bengaw pa (lasing) ang kasama naming guide. Sa totoo lang parang kami pa ang naging guide ng kasama namin kasi panay antabay namin sa kanya at baka mahulog siya sa bangin dahil sa kalasingan. Lumagok ba naman ng tatlong bote ng gin bilog bago umakyat. Kaadikan lang.

Maaga kaming nagligpit kinabukasan upang ipagpatuloy ang pag-akyat. Di tulad ng iba, privileged kaming nakapunta sa pinakamasukal na bahagi ng bundok dahil nga may guide kami na taga roon. Doon na nagsimula ang aming penetensiya dahil nasa kundisyon na ang aming guide. Sinuong namin ang dapat ay hindi puwedeng puntahan.


Ang bilis kumilos ng aming guide. Parang naglalakad lang siya sa kapatagan. Yung ibang kasamahan ko umaatungal na dahil laging nahuhuli. Ako naman nag-eenjoy lang kasi iyon ang hanap ko--real adventure hehe...Pero nakaapat na oras na kami sa paglalakad ay hindi pa rin namin makita ang daan papunta sa tinatawag nilang Cogonan, isang lugar kung saan tanaw ang lahat. Only to realize na nawawala na pala kami. Kahit 'yung kasama naming guide ay hindi na rin tukoy ang aming dinadaanan.


Wala kaming dalang compass kaya wala kaming choice kundi ang magpatuloy sa paglalakad at tahakin ang hinahanap na lugar. Kinakabahan na din ako kasi napapansin ko na 3 beses na naming nadadaanan ang lugar na tila ba ay parang namamaligno na kami. At first hindi ako naniniwala pero nung nadaanan muli namin ang lugar na iyon, nag-alala na ako. Mag-aalas kwatro na kasi ng hapon ay wala man lang kaming makitang trail. Ewan pero may parang dinadasal si manong guide nang mapagtantong nawawala na kami. Tapos mas lalo pa kaming pinahirapan nang magdecide siya na mag-iba ng ruta at kailangang lumusong sa bangin na maraming halamang matitilos. Nasa halos kalahating oras din kami sa paglusong at hindi na nga kami umulit- ulit sa dinadaanan namin.


Nagtuloy kami sa aming paglalakbay sa kabundukan upang mahanap ang hinahanap na lugar. Mahirap pa rin ang aming pagtahak. Gayunpaman, nilibang ko pa rin ang aking mga mata sa mga tanawing hindi karaniwang nakikita ng mga tao sa kapatagan.


Kahit marami na akong sugat gawa ng mga matatalim na dahon at kahit na may 4 na leeches na ang sumisipsip ng aking dugo ay hindi ko na ito inalintana dahil sobrang nag-enjoy ako sa mga nadadaanang  tanawin.



At mayamaya pa ay may nakita na kaming trail. Marami na ding cogon na halaman. Narating na nga namin ang lugar, ang tinatawag na Cogonan, isang bahagi ng Bundok Makiling kung saan matatanaw ang lahat sa ibaba.



Napakasarap sa pakiramdam. Napawi lahat ng pagod namin. Parang isa akong diyos na nagmamasid sa kalahatan.


Gusto pa sana naming magtagal pa pero kailangan na naming bumaba. Akala ko magiging maalwan na ang paglusong namin sa bundok pero mas mahirap pa pala ang nangyari. Inabutan kami ng dilim. Nag-short cut kami. Dumaan kami sa bangin na tantiya ko ay nasa 80 degrees ang inclination. Sa sobrang wala na akong lakas sa pagpigil ng aking bigat ay muntik na akong mahulog. Buti na lang sumabit ang bag ko sa ugat ng puno. Akala ko katapusan ko na talaga. Mahal pa rin talaga ako ni Papa God. Hindi niya hinayaang mangyari sa akin iyon. 

Matapos ang mahigit dalawang oras na pagbaba ay nakarating din kami sa kapatagan ng San Miguel, Sto. Tomas, Batangas. Sa nangyaring iyon ay wala akong pinagsisisihan. Bagkos marami akong natututunan. Mas mahal ko ang buhay ko ngayon. May mga kaunting galos lang at pasa pero ayos pa rin naman. Ang pag-akyat kong iyon sa araw ng Biyernes Santo ay isa sa pinakamahirap at hinding hindi ko malilimutang karanasan.


Thursday, February 28, 2013

5.26- Minute Post

Hola peeps! Hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari dito. Pasensiya naman kung para akong kabute na bigla bigla na lang sumusulpot haha! Ewan ko ba ba't tinatamad pa rin akong magsulat. Kaya sa nth time ay dadaanin ko na naman sa pics ang blog na ito makapag-update lang haha. Konting sulat, more pictures LOL.

Nagkayayaan kasi ang friends na mag-ice skating at namimis ko na sila kaya sumama na ako kahit hindi marunong haha! Kaya gumora kami sa MOA. 


Kung dati ako ang nang-ookray sa mga pinapanood na naga-ice skate na di marunong, that time feeling ko ako naman ang binabaha ng batikos haha! Dapa dito dapa doon. Napunit pa tuloy ang pants ko hays!


Pero ok lang. Ang mahalaga naranasan ko ang mag-islayd islayd sa ibabaw ng yelow. At naka-bonding kong muli ang mga tropa.


Nang magutom ay kumain tapos nang matunawan ay bumalik ng muli sa pag-islayd islayd. This time, bihasa na ako. I'm so fast learner kaya hehe. Sumakit ang buo kong katawan pero sure na akong hindi iyon ang una't huling pag-islayd islayd ko. Uulit ako kasi naaadik ako hehe...

Wednesday, January 16, 2013

Napadaan Lang


What's been up? Pasensiya na kung ngayon lang uli tayo nakabalik sa sirkulasyon LOL. Marami lang ginagawa sa buhay lately. Kung kumusta na ako? Ayos naman. And I think this is a lucky year for me. Nararamdaman ko lang something great will come according sa ruling stars and planet ko hehe. Basta. Positive lang ako lagi no matter what and I just want to look good and feel good all the time. Knux! Sana ganun din kayo para maka-magnet tayo ng good karma :)

Akemashite Omedetto Gozaimasu Minna San!

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails
Kaleidos © 2008 Template by:
SkinCorner