Isang Pagtikim

Kung bibigyan ako ni Lord ng isang natatanging power,  malamang sa alamang,  hihilingin ko na magkaroon ng kakayahang lumipad. Kapag nakakalipad ka kasi, puwede mong mapuntahan ang lahat ng gusto mong puntahan. Kaya mong magbreakfast sa HK, maglunch sa SG o kaya magdinner sa JP. Kung gusto mo naman ma-experience ang jumebs sa toilet ng mga mababantot  Arabo, yakang yaka  'yun ng isang liparan lang. Para sa hindi makarelate click 'nyo dito. At dahil nga nakakalibre ka sa pamasahe, kaya mong umuwi kahit araw araw pa sa iyong probinsiya. Kaya lang, konting ingat lang at baka masibat ng mga tagaroon at akalaing isa kang manananggal (corngrits) LOL. At kapag ipagkakaloob sa akin ni Papa Jesus ang ganoong kapangyarihan, gagawa ako ng sarili kong TRAVEL SHOW. At iinggitin ko kayo magba-blog ako palagi tungkol sa escapades ko.

Kaso imposibleng mangyari 'yun. Isa lang akong dakilang pogi tao. Walang pakpak tulad ng sa isang lawin. Walang kapa katulad ng kay Superman. Walang flying carpet ni Binladen ata yun? LOL. Walang fairy dust ni...ni...ni...Tinggil Ber (cnxa na hirap akong magfrunawns) . Kaya hindi ako pwedeng lumipad. Siguro nga hanggang panaginip na lang ito. Wala ng katuparan pa.
.

Pero nung minsang tinanong ako ng adik tropa kung gusto ko ba daw sumama sa kanyang paglipad, ay sumilay ang panibagong kong pag-asa. Tiyak na lulutang daw ako sa gagawin namin. Parang nasa alapaap lang daw  pag sinubukan  ito. Heaven na heaven daw ang pakiramdam sa halagang 200 pesos lang. Sumama ako sa kanya ng walang pag-aalinlangan. Dinala niya ako sa lugar na pagdadausan ng aming pot session  gagawin. Malamig at mapayapa sa lugar na iyon. Naisip ko, bagay na bagay sa mga taong nalulungkot na tulad ko ang gagawin namin. Iniabot ko sa kanya ang dalawang daang piso kapalit ng isang bagay na alam kong makakatulong sa paglimot ng aking kalungkutan kahit ito'y panandalian lamang...

Unang beses lang naming tumikin 'nun. Naunang tumikim ang kaiibigan ko. Kitang kita ko kung paano tumirik ang kanyang mga mata at kung paano siya napasigaw sa sarap na nararamdaman. Sabog na sabog. Nagsilabasan ang ga-butil na malalamig na pawis sa kanyang noo matapos itong subukan. Bigla akong na-excite sa nakita. Buo na ang loob ko. Titikim din ako.

Hindi  ako nagsisisi sa pagsama sa aking kaibigan. Tumikim din ako. Aaahhh...Sadya ngang masarap ito sa pakiramdam at nakakawala ng problema sa buhay. At ako naman ngayon ang sabog na sabog. Bakas sa mukha ko ang kakaibang nararamdaman. Habang nauupos ang sensasyon sa katawan ay parang hinahanap hanap ko na ito. Gusto ko pang umulit. Gusto ko isa pa!
.

Ngunit hindi na sapat ang aking pera para malasap muli ang langit. Kaya nilisan na lang namin ang zipline. Kahit panandalian lang ang hatid na kaligayahan nito ay habambuhay naman itong tumatak sa aking diwa. Hinding hindi ko makakalimutan ang araw na iyon.

Yes. I survived the Tagaytay Ridge's Zipline. Weeeee!!!

 At ang sumunod  sa adventure lists ko ay ang Bungee Jumping sa Bohol at ang Sky Diving sa Cebu. Sana matuloy. 'Pag natupad iyon pwede na akong mamatay. JOKE. Simbako palayo intawon*. LOL.

*Simbako palayo-  Visayan famous expression when something is morbid or undesirable...