Awards Night

And the winner is...(mahabang drum rolls)

JAG of Kaleidos! . (palekpeken at hiyewen ang mga tae)

Nang marinig ko ang aking pangalan, ako'y dagling tumayo sa aking kinauupuan at tumungo na sa entablado para magpahayag ng nararamdaman sa dami ng awards at appreciation na natanggap ng gabing iyon. Ako'y maluha-luha at nanginginig pa lalo na ang aking kisabol leps (xprosaic 'wag ka ng magreact shall I compare thee to a summer's day? those were the silly days hahahaha) sa sobrang excitement. At ako'y nagsalita sa harap ng mapanuring mata ng madla...

Ang Speech ko...

Una sa lahat (singhot muna kasi tumutulo na ang sipon at luha ko) nagpapasalamat ako sa Poong Maykapal sa ganitong oportunidad na dumating sa buhay ko. Utang ko sa'Yo ang lahat ng ito (ganun naman talaga ang umpisa diba pag magspeech ka kasi nakatanggap ka ng award hehehe)...

BLAH...BLAH...BLAH...( i-short cut ko na baka maumay kayo sa speech ko jijiji)

... sa parangal at papuri na ipinagkatiwala at iginawad sa akin...

.

Ang cute na si Roanne ng ''The Journey of the Prodigal Daughter" para sa napakagandang FRIENDSHIP BADGE maraming salamat! Nawa'y i-tour mo ako diyan sa Macau pag napadpad ako diyan ha hehehe...ikaw lang ang nag-iisang blogista na nakapansin na kahit may sakit ako nakakapagblog pa rin in the name of blogging wahahaha with matching pictures pa yun ha? o ha! o ha!... hahahaha...

.

---ooOOoo---
.

Ang kapwa inhenyerong si Scofieldjr ng "Tinta de Filipinas" para sa BUILDING BRIDGE AWARD. Salamat sa award na ito kahit bago lang nagkurus ang mga landas natin dito sa blogosperyo...Nainspired din ako sa latest post mo tungkol kay "Efren"...

.

.

Patungkol naman sa pagTAG mo sa akin... What are the three things in this world that makes or made me smile...Heto ang mga sagot na dumaan pa sa matinding pag-aanalisa hehehe...

.

1.) Napapangiti (with matching kilig) ako pag sinasabihan ako ng gwapo, pogi, cute at iba pang forms ng katawagan nito. Kahit obvious naman, walang sawa pa rin akong tumatanggap ng compliments hahahaha joke!

.

2.) .Internet. Parang malaking kabawasan sa buhay ko 'pag walang internet lalo pa't nasa ibayong dagat ako. Ika nga internet: packed in one. News. Entertainment. Games. At heto pa, sa internet ko din natagpuan ang mga makukulit kong tropapitz lalo na dito sa blogosperyo na nakakapagpa- Ismayl sa akin everytime may comment sila sa posts ko weeee!

.

3.).Tulog. Medyo demanding ang trabaho ko sa ngayon kaya medyo salat din ako sa tulog. Ikakatuwa ko 'pag marami ako nun. 'Wag lang yung tipong tulog forever wahahaha...

---ooOOoo---
.

At sa walang kupas sa pagka-kolokoy, Drake ng "Utak ni Drake" para sa appreciation niya sa post na Commentator para sa akin. Ispisyal minsyun ako kasama ng iba pa doon hehehe... Ako'y na-tats pramis. Hindi ko sinunod ang payo mo na uminom ng Royal at DILAW na aspilet kasi wala ang mga 'yun dito adik! Ano nga palang meron sa dilaw? Hindi ba pwedeng orange o kaya blue na aspilet? Wahahaha...Salamat pero magaling na ako pre jijiji...

.

---ooOOoo---

.

At sa inyong lahat mga FANS ko. Hindi ko na kayo iisa-isahin pa kasi alam kong marami kayo hehehe.Maraming Salamas este SALAMAT sa pagtangkilik sa akin este sa blog ko pala hehehe...I am happy 'coz somehow I have found friends of your being (kahit dito lang sa mundo ng blog). Kahit papano, nakakalimutan ko ang homesickness sa pamamagitan ng pakikipagpalitan ng kuro-kuro, opinion at pakikipagkulitan sa INYO. Yaan 'nyo gagawa ako ng napakaprestihiyosong AWARD sa mga die hard fans ko Pramis! Pero hindi pa sa ngayon kasi medyo busy pa ang BIDA eh gatambak kasi ang reports kasi patapos na ang buwan. Maraming salamat kasi kahit once a week lang ako may entry sa blog ko di ninyo ako nakakalimutang dalawin (Tumulo uhog ko doon ah?jijiji)...

(Isipin 'nyo na lang na nasa eksena tayo ng AWARDS NIGHT para BONGGANG-BONGGA ang dating haha) Siya tama na 'to habang tumatagal nagiging corny na kasi hahahaha!

MARAMING, MARAMING, MARAMING SALAMAT PO!

Sick of Being Sick!

I woke up this morning with a heavy and whirling sensation. In spite of it, I still managed myself to report for work (coz` I need to send some important machine program files needed by my co-engineers in Thailand). While I was simulating the program, our Koujou Cho* noticed my red face. He touched my forehead and said many things in Japanese until he arrived to saying that I should go home and take some rest. I told him that it`s tolerable but he insisted. I was still able to finish the task before I left the workplace.

As soon as I arrived my apartment, things started to get worse. I felt like my head`s going to crack. It`s like it was pounded. I felt so cold too. Never I considered myself a weakling but at that moment my body finally succumbed to its maladies.

Tried to eat my lunch and the food seemed tasteless...

Took my meds before I went to sleep...

Ang hirap magkasakit lalo`t kung nag-iisa ka. Buti na lang mabait ang bosing...

Around six in the evening, my Koujou Cho came to visit me. He brought me foods and beverages. He was happy to see me in a better condtion (sleeping helped a lot) . I guess nothing`s so serious about my condition. Maybe it`s just my body`s reaction towards the cold climate here in Japan.

Just need more sleep then I will be fine...I will be fine!

*Koujou Cho - factory/ company manager.

The Perfect Emo

Titila pa ba ang ulan?

Makulimlim...Malamig...Maulan...

Malumbay...Tahimik...Nag-iisa...

Mga salita kung saan bumibida si pareng "Kalungkutan". Siya ang kasa-kasama mo sa tuwing ika`y nalulungkot. Nandiyan lang siya parati hangga`t gusto mo. Hindi ka niya iiwan...

.

Habang pinagmamasdan ko ang bawat butil ng ulan na humahalik sa pisngi ng lupa, ay naalala ko ang mga unos na minsan ding humalik sa aking buhay. Unos na likha ng sariling pagkakamali. Mga pagkakamali na sana`y pwedeng balikan upang ito`y maituwid. Ngunit sadyang mahirap kalabanin ang panahon. Hindi mo ito kayang hilahin pabalik at pigilan. Masakit man pero walang magawa kundi ang tanggapin ito. Nakapanghihinayang oo, pero tao lang ako.

May mga unos din sa ating buhay na kahit wala kang ginawang pagkakamali ay dumadaos pa rin. Kahit ang pinakamatalinong nilalang sa daigdig ay hindi kayang kalkulahin kung papaano ito iwasan. Basta na lang itong kakatok at hahagupit sa tahimik nating mundo. At sa bawat lupit ng hagupit nito ay may mga matang luluha, may mga pusong masasaktan at... may magluluksa. Sadyang kay lupit. Bakit nga ba kailangan pang mangyari ang mga ito?

.

Tuloy pa rin sa pagbuhos ang ulan. Lahat ng bagay sa labas ay tigmak. Habang tumatagal, lalong lumalamig ang panahon. Dumidilim na din ang paligid. Ako`y di makalabas ng bahay. Nag-iisa at nagkukulong sa apat na sulok ng aking silid. Nagmumuni-muni habang unti-unting inuubos ang kape sa tasa. Sa pagkakataong ito, di ko natakasan si "Kalungkutan". Ngunit sa pagkakataon ding ito, si "Kalungkutan" ang siyang nagbigay daan upang ako ay magising at tumawag sa Poong Maykapal. Siya lang talaga ang masasandalan sa oras ng kadiliman lalo pa`t ako ngayo`y nag-iisa na nakikisalamuha sa bansang banyaga. Nawa`y hindi lang sana natin Siya maalala sa mga oras kung kailan tayo`y nagigipit at nalulungkot kundi sa bawat oras ng ating buhay na hiniram lang natin sa Kanya. Kaya minsan naisip ko, kaya siguro`pag gusto ng magpapansin ni Lord sa atin, ay ipinapadala Niya si pareng "Kalungkutan" upang mangulit at ipaalala sa bawat isa sa atin na may Diyos, ang May-akda ng lahat.

.

Ipagpaumanhin `nyo pero di pa dito nagtatapos ang ka-emohan ko. Dahil sa gusto kong mag-emotional release, idinaan ko ang nararamdaman sa pagkanta. Isang pagbibigay-pugay sa ating Diyos na lumikha. Bawat taludtod ng kanta ay iniaalay ko sa Kanya bilang pasasalamat. Pakinggan `nyo.

.

P.S : Walang kokontra, moment ko `to! hehehehe...

Oh My Gadge!

The Land of the Rising Sun. Not only known for its rich culture, or the unparalleled scenic spots , Japan is also renowned for the high quality and innovative electronic devices. From a small specialized devices to gigantic machines, Japanese technology has earned a good reputation to masses around the world. During my stay in Yokohama AOTS Institute, my sensei＊ told me that if I plan to buy a gadget, I should go to Akihabara ( Japan's largest electronic shopping center) `coz they slash the price upto 50%. Unfortunately, the place where I am situated now is very far from that place. It takes 6 long hours of travel by Shinkansen* from Osaka to Tokyo. And the fare rate is very expensive. Forth and back would cost around 30,000 Yen.

Good thing Osaka has Nipponbashi, another town for electronics and gizmo. Almost everything is offered at reasonable prices from weird stuffs (like electronic cigarette) to practical items. If you cannot understand the Japanese` Kanji writings (like me) , make sure you buy stuffs that has an English manual and/or has an English setting. For temporary residents (like me again hehehe) who plans to bring electronic items into their own country, it is very important to check how much voltage is required in the device, otherwise you have to use an AVR or transformer. Japanese residential house service type is only 110 Volts .

I go there once in a while. To shop. To meet friends. To unwind. Let me take you to where I had been. The Nipponbashi.

From Izumi Chou station, I have to pay 620 Yen for my train ticket heading to Namba City, where Nipponbashi is located.

Gotta go!

The Nipponbashi.

I was an Ultraman fanatic when I was a kid.

I went to the Ultraman Shop to buy my nephew a toy.

What do you think this store is selling? Oops! For adults only hehehe...I was prohibited to get inside because I`m only 17 hahahahaha joke!

If you`re a type who keeps ahead of the crowd in terms of gadgets, buy this supercalifragilistic expialidocious mobile phones hehehehe...

I love playing guitar.

Hope you enjoyed the short trip with me hehehehe...I also want to share with you my precious things that I bought at Nipponbashi. Take a look hehehehe...

A.) Exemode DV580HD video camera B.) Kenko SK-100 Alloy Tripod C.) Eternity Perfume for men by Calvin Klein D.) Canon IXY Digital 930 touch screen camera E.) Envy cologne spray by Gucci F.) Sony PSP-3000 PB G.) Mitsubishi CL-3207 flashlight limited edition H.) X01HT HTC slide touch phone I.) Panasonic CF-W4 notebook

* Sensei- a teacher/ professor.

* Shinkansen- one of the world`s fastest train called bullet train.

The Birthday Slash Halloween Party

Ang mga dumalo.

Still up and tipsy as of the moment. I just can`t manage to sleep when alcohol is still circulating in my system. Adunno but it feels like the world is turning upside down everytime I try to get some sleep. So before I could puke (oops) and mess up, I will make myself busy tonight to get over it. While I`m trying now to be temperate, let me tell you what happened one hour ago.

While the world celebrated halloween, my friend Shirley also celebrated her natal day. Me and some of friends went to her flat. Almost 2o people occupied the place, one of which is a Japanese (a friend`s friend). I was so happy to see the old folks again and meet new acquaintances as well. I was even happier when I saw the mouth-watering adobo, pansit, dinuguan, mechado, pritong manok, maja blanca atbp on the table. How I missed those stuffs. Nagmistulang PG* ako ng mga oras na `yon hehehehe...

Simut-sarap!

Ohari san sings Sukiyaki with Mamita.

The party did not end up just by eating, drinking and singing. Around 10 pm, they set a home version discotheque. With elaborate lighting and good music, things were feeling right for a party. I really enjoyed it. I left the place past 12.

Beer pa day!

Dance...Dance...Dance...

Feeling groggy...

Now for this last photo, I want you guys to determine if the white image apparently seen between me and Shirley is just a dust, an effect of light, or an orb which is believed to be the human soul forming into solid white ball? Creepy isn`t it? HAPPY HALLOWEEN!!!

The birthday girl, the orb and the red-face me hehehe...

*PG- Patay Gutom/Dead Hungry (laughs).